คุณครูจ้องมองแผ่นกระดาษที่มีเพียงจุดเล็กๆ เพียงจุดเดียวด้วยท่าทางสนใจ จากนั้นจึงยื่นกระดาษใบนั้นให้วาชติเซ็นต์ชื่อด้านล่าง

สัปดาห์ต่อมา ในขณะที่วาชติกำลังเดินผ่านทางเดินเพื่อไปห้องเรียนศิลปะ เธอสังเกตเห็นผลงานตัวเอง ติดอยู่บนผนัง ผลงาน ‘จุด’ ของเธอถูกใส่กรอบลวดลายสวยงาม สีทองของกรอบรูปสะดุดตาผู้ที่เดินผ่านไปผ่านมาอย่างเด่นชัด

วาชติภูมิใจในผลงานของตัวเอง และคิดว่า เธอน่าจะทำงานศิลปะ ‘จุด’ ของเธอได้ดีกว่านี้อีก วาชติริเริ่มสร้างสรรค์ทำผลงานชิ้นใหม่ๆ ขึ้นอีกหลากหลายงาน เธอสนุกจากการวาดจุดเล็กๆ ไปสู่จุดใหญ่ๆ บางทีทำจุดเล็กบ้าง ใหญ่บ้าง คละกันไป บางครั้งก็แต่งเติมสีสันให้จุดดูน่าสนใจสวยงามมากขึ้น

ไม่นานนัก ห้องแสดงผลงานศิลปะ ก็เต็มไปด้วยผลงาน‘จุด’ของวาชติ ผู้คนต่างให้ความสนใจ และชื่มชนในความสามารถของเธอ

และในงานแสดงภาพวาดวันนั้นเอง วาชติสังเกตเห็นเด็กชายคนหนึ่งมองมาที่เธออย่างตั้งใจ เด็กชายพูดกับวาชติว่า เขาใฝ่ฝันอยากวาดรูปได้เก่งเหมือนเธอ

วาชติยิ้ม แล้วเธอก็รู้ว่า เธอควรจะแนะนำอย่างไรกับเด็กผู้ชายคนนี้ ดังเช่นกับที่เธอเคยได้รับจากคุณครูของเธอเอง ^_________^

---------------------------------------------

นิทานน่ารัก ตัวหนังสือน้อย แต่ความหมายมีเพียบเลยค่ะ

สุดท้าย วาชติก็เข้าใจแล้วว่า ถ้าเธอสามารถเริ่มต้นทำจุดเล็กๆ ได้ เธอย่อมสามารถสร้างสรรค์จุดที่ใหญ่ขึ้น ในพื้นที่ที่ใหญ่กว่า ด้วยตัวเธอเองได้แน่นอน

วาชติจะประสบความสำเร็จไม่ได้เลย ถ้าขาดคุณครูผู้ซึ่งให้โอกาสเธอแสดงฝีมือในวันนั้น

ลองกลับมาถามตัวเองอีกครั้งว่าวันนี้คุณได้ให้โอกาสกับลูกๆ ของคุณบ้างแล้วหรือยัง เห็นคุณค่าในความสามารถเล็กๆ ของพวกเขาบ้างไหม อย่าคาดหวังในสิ่งที่พวกเขาเพิ่งลองทำในครั้งแรก อย่าตัดสินหากมันจะเป็นเพียงแค่ผลงานชิ้นเล็กๆ แต่จงให้กำลังใจพวกเขา เพราะนั้นคงเป็นสิ่งสำคัญที่สุดที่พวกเขาอยากได้จากผู้ใหญ่อย่างเราๆ

ใครจะรู้ค่ะ ว่าเด็กซนๆที่อยู่ตรงหน้าเราวันนี้ อาจจะมีพรสวรรค์บางอย่างซ่อนอยู่ก็ได้ จริงไหมค่ะ ^______^

ขอขอบคุณหนังสือดีๆ เรื่อง “the dot”
เขียนและวาดภาพโดย Peter H. Reynolds

หมายเหตุ: the dot ถูกแปลเป็นภาษาไทย โดยคุณลุงตุ๊บปอง สำนักพิมพ์ Plan for Kids ด้วยนะคะ หาซื้อได้ตามร้านหนังสือทั่วไปได้เลยค่ะ ^^