เด็กชายจำใจต้องกลับขึ้นไปบนยอดเขานั่งทอด้ายจากปุยเมฆ แล้วทักทอเป็นผ้าพันคอผืนยาวดังที่พระราชาต้องการ เมื่อพระราชาได้รับ กลับรู้สึกว่ายังไม่พอ ละโมบ โลภมาก บังคับให้เด็กชายทักทอผ้าคลุม ชุดกระโปรงให้พระราชินีและเจ้าหญิง ลูกสาวของเขาอีก

เด็กชายให้เวลาหลายวัน หลายคืน ในการทำชุดให้พระราชาและครอบครัว เขาใช้เมฆมากเหลือเกิน มากจนแทบไม่เหลือเมฆบนท้องฟ้าอีกต่อไป เดือดร้อนถึงชาวบ้านที่เริ่มได้รับผลกระทบจากความแห้งแรง เมื่อไม่มีเมฆ ก็ไม่มีฝน เมื่อไม่มีฝน ก็ไม่มีน้ำสำหรับการเป็นอยู่ของชาวบ้าน

แต่แล้วคืนนั้นเอง เจ้าหญิงตัวน้อยได้ย่องแอบเอาชุดสวยจากปุยเมฆทั้งหมดกลับไปคืนให้เด็กชาย เด็กชายรับเสื้อผ้ามา แล้วจัดการทยอยแบ่งเสื้อผ้าเหล่านั้นให้กลับกลายเป็นเมฆ ลอยกลับไปบนท้องฟ้าเหมือนเดิม

เมือเมฆกลับมาประจำหน้าที่บนฟ้ากว้าง ฝนก็ตกต้องตามฤดูกาล พืชผัก ไร่สวน สัตว์เลี้ยง ต่างยินดี ปรีดาขึ้นมาอีกครั้ง ^____________^

“ชุดสวย จากปุยเมฆ” หนังสือดีที่เด็กๆ ควรอ่าน ผู้ใหญ่ควรไตร่ตรอง ครองชีวิตให้อยู่ในความพอเพียง และเพียงพอ ดังเช่น พระราชดำรัชของพระบาทสมเด็จพระบาทสมเด็จพระปรมินทรมหาภูมิพลอดุลยเดชได้ทรงสอนสั่งพวกเรามาตลอด

เรื่องนี้ไม่เพียงจะสอนแค่เรื่องความพอเพียง แต่ยังแทรกแง่คิดดีๆ จากเจ้าหญิงองค์น้อย เจ้าหญิงได้ตัดสินใจทำสิ่งที่ถูกต้อง ที่ไม่พูดอะไรไม่ใช่ว่าไม่รู้สึก แต่การกระทำย่อมสำคัญกว่าคำพูด การเห็นถึงผลประโยชน์ของคนส่วนรวมมากกว่าประโยชน์ส่วนตน ถ้าเราสอนลูกๆ ของเราได้ดังเจ้าหญิงองค์นี้แล้ว สังคมดีๆ จะไปไหนเสีย ใช่ไหมค่ะ

ขอบคุณหนังสือเรื่อง “ชุดสวย จากปุยเมฆ”
เรื่องโดย ไมเคิล แคตซ์พูล
ภาพโดย แอลิสัน เจย์
แปลโดย น้านกฮูก
สำนักพิมพ์ Plan for Kids